Vlucht en eerste dag!

Halloooo volgers. Neem even rustig de tijd want een enorm verhaal komt je kant op:

Jaja het is zover. Mijn avontuur is begonnen. Op reis naar Denise, Corrin en Nick. Denise is de moeder van Corrin (14) en Nick (18). Ik zit nu relaxt op de bank met een bakkie thee mijn reisverhaal te schrijven. Mijn reis begon gister (zaterdag 4 oktober) om 7 uur Nederlandse tijd.

Op staan, douchen, laatste spullen pakken en hoppa naar Schiphol! Of toch niet? Mijn telefoon gaat. In gebrekkig Engels krijg ik te horen dat mijn vlucht 10 uur vertraagd is. Shit..... Auto terug de oprit op en weer naar binnen. Ik ben gelijk achter de computer gedoken (met wat paniek en tranen tussendoor) en heb KLM gebeld. No freaking way dat ik 10 uur ga wachten!! Ik was er eindelijk klaar voor en nu begint het hele stressverhaal opnieuw. Gelukkig was het meisje aan de telefoon erg behulpzaam en zei ze dat het scheelde dat ik alleen reisde. Er was nog plek aan boord van een andere vlucht die om 13.30 uur zou gaan. Ik zou dan via JFK New York vliegen. Wat dus eigenlijk zelfs veel vetter is dan via Seattle. Ik zeg doen! Hoppa vlucht omgeboekt. Niet veel later stond mijn lieve vriendinnetje Dees voor de deur om als mentale steun te dienen! Gelukkig kon ik haar vertellen dat we met twee uurtjes alsnog naar Schiphol konden gaan!

Op schiphol ingecheckt en toen met Paps, Mams, Rick, Tim, Dees, Jeff en Steph nog een bakkie koffie gedronken. Heerlijk om hen nog eventjes allemaal te zien voor ik de lucht in zou gaan.

Uiteindelijk was het dan toch echt tijd om door de douane te gaan. Het uitzwaai comite stond klaar om me uit te zwaaien. Opmerkingen als: 'lau ik ga je missen!' wisselde zich af met 'eindelijk twee maanden van die smurf af:P'. Wat een mooie vrienden en familie heb ik toch haha!

Toen begon het voor mij echt. Langzaam aan namen mijn zenuwen het over en scheet ik 7 kleuren toen ik mocht boarden. Voor wie het niet weet: ' ik heb verschrikkelijke vliegangst'. Maar oke, ik wilde dit en ik zou het doen ook!

De eerste vlucht duurde 7 uur en 20 minuten en verliep vrij rustig. Er was wat nodige turbulentie, omdat we boven zee vlogen. Via Engeland de Atlantische Oceaan over en dan via Boston naar New York. Vliegtuig was goed uitgerust met mijn eigen scherm in de stoel voor me met 100 films en series. Dus vervelen hoefde ik me niet. De stewards waren gezellig en aardig. Een van de dames was tamelijk hilarisch, omdat haar Engelse uitspraak niet zo goed was. Ze deed haar praatje over ' welkom aan boord van deze KLM blablabla' en gaf aan dat er een passagier aan boord was met een ernstige pinda allergie. Iedereen die pinda's bij zich had werd vriendelijk verzocht het zakje niet open te maken en niet op te eten. Maaarrrr toen kwam de Engels versie. Let op: 'dear passengers. I have an important announcement. There is a passenger on this plane with a severe peanus (hoor: Penis) allergy. I kindly request everyone with peanus to not open it or consume the peunus. I repeat do not open bags with peanus or eat peanus on this plane.'

Je kan je voorstellen dat het hele vliegtuig ondersteboven zat van het lachen. Waarop zij weer reageerde: 'this is not a joke and definitly not funny. We don't have the First Aid for severe allergisch reactions to peanus.'

Waarmee ze het dus alleen maar erger maakte!!! Haha. Ze liep weg en begon tegen haar collega te praten. Die haar op dat moment volgens mij vertelde waarom iedereen moest lachen, aangezien ze haar handen voor haar gezicht sloeg en nogal rood aanliep. Achja zo heb ik weer een mooi verhaal:)

Verder wat gedoezeld aan boord totdat we bij JFK waren. Op JFK moest ik natuurlijk als buitenlander door de Security Check. Een vreselijk onbeschofde Amerikaan achter de balie. Ik werd gecommandeerd om mijn vingers op de scan te doen, in de camera te kijken voor een foto (die hij aan zijn gezicht te zien tegen vond vallen, en bedankt!) en zijn vragen te beantwoorden. Ik kreeg vragen als: Wat kom je doen? Hoe lang? Bij wie verblijf je? Hoe ken je hun? Wat voor werk doe je? Waarom kan je zo lang weg van je werk? Hebben die kinderen twee maanden vakantie ofzo? Twee maanden is lang, waarom twee maanden? (ik zeg ik moest er even uit en dit was een mooie kans om Amerika te zien!) Was je depressief dat je er even uit moest?.................... Na al zijn vragen kort en bondig beantwoord te hebben zegt hij alleen ' hmm' . Waaruit ik nog niet echt kon opmaken of t klaar was. Dus ik vraag: 'am i okay?' Hij maakt een wegwuivend gebaar en gaat verder met zijn kauwgom die hij al vet asociaal met open mond aan het kauwen was.

Gelukkig was het daarna allemaal makkelijk. Koffer pakken, bij Delta weer afgeven en naar de Gate. Ik kon bijna gelijk boarden. Ietwat vertraging maar uiteindelijk vertrokken richting San Diego. Ik was helemaal klaar met het vliegen dus deze 5 uur duurde eeuwen. Ik kon niet slapen, mijn lichaam deed pijn aan alle kanten, het vliegtuig maakte enorm veel kabaal en er was heel veel turbulentie. Ik scheet dus echt 7 kleuren. Gelukkig vergat ik dit allemaal toen ik bij de bagageband Denise en Corrin zag staan met hun fantastische spandoek met ' Welcome Pannekoek!' Ik was zo blij dat de reis achter de rug was. In de auto naar huis alleen maar gelachen en uiteindelijk nog met kaas, worst en wijn op de bank gecrasht. Twee super schattige hondjes die meteen bij me kropen, Sammy en Sadie. Om 2 uur Lokale tijd lag ik eindelijk in bed. Toen was het al 11.00 uur bij jullie! Ik was dus al 28 uur op....

Paar uurtjes geslapen en om 6.15 uur klaarwakker. Zou dat de Jetlag zijn? Rustig opgestart met een lekkere bak koffie van Denise en ik ben mijn koffer gaan uitpakken. Even een rondje door het huis gelopen om te zien hoe het er eigenlijk allemaal uitziet. Ondertussen werden ook Corrin en Nick langzaam wakker. Zij hebben een bruiloft vandaag dus mijn eerste dag hier zal ik alleen doorbrengen. Tenminste dacht ik, want uiteindelijk heb ik zitten skypen van 9-12 haha! Toen de auto. Toyota Landcruiser (ghehehehe) gepakt en naar de supermarkt gereden. Die vond ik in een keer. Even wat toiletspulletjes gehaald, voor zover dat mocht van Denise. Shampoo enzo hoefde ik niet te halen, want dat heeft ze genoeg. Te lief!
De terugweg echter was anders.... Ik kan je vertellen, het is prachtig hier, maar alles lijkt op elkaar. Ik ben drie keer een verkeerde straat in gereden voordat ik de juiste straat weer had. Ik heb voor twee garagedeuren gestaan en gedacht: Jezus waarom gaat ie niet open. Oh wacht het huisnummer klopt niet. Nu maar hopen dat de goeie garagedeur niet 30 keer open en dicht ging. Wat moeten de buren wel niet denken dan. Maar goed ik heb het gevonden. Dus nu lig ik weer op de bank met laptop en twee knuffelhondjes mijn reisverhaal te schrijven. Ik ga nu proberen wat foto's te uploaden!

Tot van de week ergens met nieuwe verhalen!