Week 8
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
02 December 2014 | Verenigde Staten, San Clemente
Weer een week voorbij! Corrin zit momenteel naast me en leest hardop wat ik typ. Ze is nog steeds bezig met Nederlands leren. Op zich lukt het haar aardig, alleen haar uitspraak kan nog wel wat aandacht en oefening gebruiken: 'wier ien wiek voerbie. Corrin zit momentiel nest me en liest hardop wat iek tijp. Zie ies nok stieds bieziek miet niederlends lieren'. Ze is op weg.
Afgelopen week een drukke week gehad. Het was thanksgiving break dus alle kids waren vrij. De hele week waren er constant vrienden van Nick of Corrin over de vloer. Gezellig natuurlijk, maar ook vermoeiend. Ik ben blij dat ik nu even rustig met Corrin op de bank tv lig te kijken.
Dinsdag ben ik de ochtend begonnen met skypen met mijn lieve vriendinnetje Dees. Ze heeft net een huis gekocht en is druk aan het inpakken van verhuisdozen. Zou haar graag helpen, maarja ik koos ervoor om 9000km verderop te zitten. Daarna even in t zonnetje in de tuin gelegen met mijn boek. Ik kreeg een appje van Deanna of ik tijd voor haar had deze middag. Ze wilde graag dat ik haar haar in allemaal kleine vlechtjes met kraaltjes zou doen. Ik vroeg of ze het op haar hoofd gevlochten wilde of los, want op de huid vlechten kan ik niet. Maar ze wilde ze los, want dat jeukt niet en doet ook geen zeer. Prima! Nog even een rondje hardgelopen en gedouched en toen stond Deanna voor de deur. Ik vroeg haar waarom ze vlechtjes wilde. Ze legde uit dat Bob zijn familie deels Afrikaans is en hij gek is op vrouwen met kleine vlechtjes. Ze vroeg of ik een Bo Derek van haar kon maken, want daar hield Bob wel van. NIk kwam niet meer bij van het lachen. Ze zegt: Bo Derek is blond, jong, blanke huid, model en superslank. Ik? Ik ben van Marokkaanse afkomst en heb een donker huid, donker haar, hamsterwangen en ben klein en gezet. Gelukkig ben ik leuk!' Hahaha wat een heerlijke zelfspot heeft dat mens toch. Ik denk dat Deanne de grappigste persoon is die ik hier heb ontmoet. Ik reageer en zei dat we een Bo Derek van haar zullen maken. We pakken een bikini, zetten de ventilator op de hoogste stand en dan doe je alsof je rent. Ik maak een filmpje en dat sturen we naar Bob. Deanna komt niet meer bij van het lachen en zegt: ik draag geen bikini. Ik zeg oke dan doen we het naakt. Nog beter! Natuurlijk was het een grapje. Uiteindelijk besloten we om Bo Dereks foto er bij te halen en Deanna haar gezicht met vlechtjes er op te plakken en naar hem te sturen. Ik mag de foto helaas niet laten zien dus jullie zullen je eigen fantasie er maar bij moeten halen. Het resultaat was tamelijk Hilarisch kan ik je vertellen.
We hadden een hele gezellige middag gehad samen en na drie uur waren we eindelijk klaar. Susan en Denise kwamen thuis en toen gingen we gelijk met zijn vieren weer weg voor een iets minder leuke activiteit. We hebben namelijk gister een telefoontje gekregen dat het niet goed gaat met Papi. Papi wordt morgen ochtend geopereerd aan een aneurysma bij zijn Aorta. Hij moet volledig onder narcose voor drie uur en de dokters kunnen niet met zekerheid zeggen dat hij sterk genoeg is. Op zijn ergst gezegd kan het morgen zo over zijn. We besloten dus om met zijn allen naar Betty en Papi te gaan om hem een dikke knuffel te geven. Ongeveer 10 minuten voordat we er zijn belt Denise Betty om aan te geven dat we er bijna zijn. Maar we krijgen geen gehoor. We komen bij het huis aan en er is niemand thuis. We kunnen ons niet voorstellen dat ze weg zijn met Papi's conditie. Uiteindelijk alle ziekenhuizen gebeld, maar nergens was hij binnengebracht. Dus maar terug naar huis. Betty belde op de weg terug. Ze zegt: 'oh sorry! Papi wilde zo graag nog een keer uit eten bij dat leuke tentje verderop. Dus daar zijn we gaan eten, voor zover Papi dat trok'. Wat een mafkezen! Met zijn allen dus maar in de telefoon alle lieve dingen gezegd tegen Papi en verder is het Fingers Crossed en hopen dat de dokters hem er doorheen slepen.
Weer thuis onze gehaalde In 'n Out burger gegeten en toen vroeg naar bed gegaan.
Woensdag wederom de ochtend begonnen met skype. Weer gitaarlessen gehad! Het gaat al beter.
Daarna beneden met Corrin een film gekeken. In de film kwam een scene naar voren waar ik moeite mee had om naar te kijken. Corrin zag aan mijn gezicht dat ik niet op mijn gemak was. Ze vroeg voorzichtig of alles goed was. Ik wil haar niet belasten, omdat ze zo jong is en haar eigen isseus heeft. Maar ze liet zich niet afschepen. We hebben toen een heel serieus gesprek gehad over wat nare periodes die ik mijn leven gehad heb. Ik heb geprobeerd om niet te diep in te gaan op dingen en vooral een soort van advies en voorlichting over dingen te geven naar aanleiding van mijn verhaal. Daarna vertelde zij over de scheiding tussen haar ouders en haar jeugd. Het opgroeien met haar misvormingen en de pijn. Ze was zo open, haar hele muur kwam naar beneden. Ze praatte twee uur lang. Dit was de hele reden dat ik hier in eerste instantie naar toe ben gegaan. Alle leuke dingen die ik gezien en gedaan heb zijn bijzaak. Het doel was om een grote zus voor haar te zijn en te proberen haar muur af te breken. Haar zelfbeeld te vergroten. Ik heb bijna drie uur met Corrin gepraat over moeilijke dingen. Ik heb haar advies kunnen geven en haar duidelijk gemaakt dat ze ontzettend trots op zichzelf mag zijn. Wat een prachtige lieve meid ze is. Er zijn weinig meiden van 14 die zoveel empathie kunnen tonen voor een ander als zij kan. Ik heb enorm veel respect voor het feit dat ze een gewone tiener probeert te zijn en alles doet wat haar vrienden en leeftijdsgenoten doen. Ook al moet het in een lager tempo. Ze geeft aan veel vrienden verloren te hebben, omdat ze er niet tegen konden dat zij soms even gas terug moet nemen. Als Corrin langer dan een half uur loopt, dan krijgt ze ontzettend veel pijn. Ze moet dan eventjes stoppen. Ze geeft aan dat ook echt te doen en niet te luisteren naar de nare dingen die sommige klasgenoten dan roepen. Ze zegt dat ze daar nu heel goed tegen kan. En ja soms doet dat wel zeer, maar ze weet wie haar vrienden zijn en dat de kinderen die haar pesten het gewoon niet begrijpen. Dus boos wordt ze er niet om, want het is gewoon onbegrip. Ik vroeg haar of ze haar verhaal wel is verteld heeft aan de kinderen die haar pesten. Ze zegt dat ze dat niet durft, want ze schaamt zich en misschien dat ze het dan nog niet begrijpen. Ik snap het wel en ik snap ook dat ze bang is dat ze het vies of eng vinden, maar ik denk dat het haar zal helpen als ze er meer voor uit komt. De kinderen zien namelijk alleen maar een meisje dat raar loopt en af en toe gaat zitten. Als je hen niet uitlegt dat het komt, omdat je veel operaties gehad hebt vanwege vergroeiingen toen je klein was, zullen ze je zo blijven zien. Als dat meisje dat raar loopt. Ze werd even stil toen ik dit uitlegde en zei: 'ja misschien heb je daar wel gelijk in. Ik zal er over nadenken'. Goed zo! Dat is al stap 1. Ze moet het pas vertellen als ze er zelf klaar voor is, maar dat ze er over nadenkt om er open voor uit te komen vind ik al heel wat.
Na dit zware gedoe hadden we wel zin in een wat luchtigere activiteit. Ik zei dat ik nog even naar de winkel moest en vroeg of ze zin had om mee te gaan. Daar had ze wel zin in. Samen op de fiets naar de supermarkt. Halverwege kreeg ze buikpijn en moesten we even stoppen. Dus even op de stoep gezeten totdat ze zich wat beter voelde en we verder konden. In de winkel werd ze nog slechter. Ik heb gauw de broodnodige dingen gepakt en we zijn gauw naar huis gegaan. Toen is ze op de bank gaan liggen en in slaap gevallen. Ik denk dat het gesprek een hoop heeft losgemaakt en dit het gevolg ervan is.
's avonds kwamen er wat vrienden van Nick. Taylor, Eric, Peyton en Cheyenne. Erg gezellig. Ik heb een tijdje met Eric zitten praten. Hij komt uit London en is hier voor een jaar als uitwisselingstudent. Hij vertelde heel veel in Amsterdam te komen, omdat hij familie in Nederland heeft. Hij vindt Amsterdam een verschrikkelijke stad en komt veel liever in Utrecht of Haarlem. Yeah! Utrechtttt! Of zoals Corrin zegt: 'juutrekt'.
Ook kregen we het verlossende telefoontje dat Papi uit zijn Narcose is gekomen en dat de operatie geslaagd is! Hij heeft veel pijn, maar dat moet minder worden na een paar dagen. Goddank!
Rond een uur of tien maar naar bed gegaan. Morgen is het Thanksgiving en ik wil Denise graag helpen met koken. Dus op tijd op.
Helaas mislukte dat. Ik sliep volledig door mijn wekker heen!! Shit! Denise was al bijna klaar. Gelukkig waren er nog wat kleine dingen die ik kon doen, zoals de aardappelpuree, boontjes en koekjes bakken. De tafel hebben we mooi gedekt en toen zijn we allebei gauw gaan douchen en aankleden. Want we doen een Thanksgiving lunch dus om 12 uur staat iedereen voor de deur! We zouden het vieren met Papi en Betty, maar Papi ligt nog in het ziekenhuis dus helaas zien we hen niet. Verder kwamen Deanna, Bob en Tony. En het gezin natuurlijk. Susan was in Vegas bij haar zus dus die moesten we missen.
Iedereen genoot van het lekkere eten. We hadden Gevulde Kalkoen, aardappelpuree, zoete aardappels met marshmallows (vond ik niet zo lekker), boontjes met spekjes, boontjes met champignons, salade, breekbrood en jus. Het was heeeeerlijk (zie foto). Nouja iedereen...Corrin lag in bed. Ze is nog steeds niet lekker. Poor thing! Aan tafel moest iedereen, want het is THANKSgiving, zeggen waar ze dankbaar voor zijn. Deanna zegt dankbaar te zijn dat ze zo een lieve dochter en kleinkinderen heeft en dat ze Bob heeft mogen ontmoeten en eindelijk weer geniet van het leven. Mooi! Denise is dankbaar voor haar lieve familie en dat Papi uit zijn Narcose is gekomen. Nick zegt ongemakkelijk: 'i'm thankfull for everything, next'. Toen was ik aan de beurt. Jeetje wat moet ik zeggen. Ik zei dat ik dankbaar was dat ik 2,5 maand bij Denise mocht verblijven en dat ik de kans heb gekregen om zoveel mooie dingen te zien en lieve mensen heb mogen ontmoeten. Ik kreeg een 'awww' van iedereen haha. Na de lunch gingen Deanna en Bob weg, want zij moesten naar zijn familie. Ook Nick had nog een diner bij vrienden. Ik ben op de bank gecrasht, want had veel te veel gegeten. Denise zat buiten met Tony te praten. Naja hij praatte vooral. Ik mag hem niet. Voordat we aan tafel gingen zaten we buiten met zijn allen en Bob vertelde over zijn boot. Hij was bij de tweede zin van zijn verhaal toen Tony hem onderbrak met: 'you know, i have this friend and he has a boat. This one time we went on his boat and blablablabla'. Bob kon zijn verhaal niet afmaken. Toen wilde Deanna vertellen over wat zij en Bob hadden meegemaakt met de buurman. Ze was halverwege het verhaal toen Tony haar ook onderbrak en zijn eigen verhaal begon over zijn buurman. Hij deed dit met iedereen! Kortom, niemand kon zijn verhaal doen of iets vertellen zonder dat Tony het verhaal naar hem toe trok. Super raar. Ik snap dat als het verhaal t je aan iets doet herinneren dat je dat wilt delen, maar dan laat je toch wel iemand eerst uitpraten? Denise had me al gewaarschuwd dat hij zo kon zijn. Maar ze voelde zich lullig en wilde hem niet alleen laten met Thanksgiving. Maar ze zat nu wel buiten met hem te praten. Ik kan me niet voorstellen dat ze dat prettig vond, maar ze wees hem niet de deur natuurlijk. Uiteindelijk kwam Corrin naar beneden. Die voelde zich wat beter en wilde wel een beetje eten. Ik had het een en ander voor haar op een bord gedaan en ze at alles op. Dat is een goed teken. Ze wilde naar haar vader toe die avond dus gelukkig kreeg ze Tony zo ver om met haar te vertrekken. Denise kwam even bij me zitten, maar voelde zich zo moe en had teveel gedronken dat ze even een tukkie ging doen. Ik ging op de bank liggen en tv kijken, maar ik was ook na 5 minuten out. Om een uur of 19 werd ik wakker. Denise was inmiddels ook beneden. Samen hebben we de keuken opgeruimd en alles schoongemaakt. Toen op de bank gecrasht en tv gekeken.
Vrijdag de ochtend begonnen met een wandeling langs het strand. Het was alleen super heet. Het was zo een 31 graden. In de volle zon langs het strand dus nog warmer. Maar we did it! Daarna even langs huis om ons om te kleden. Toen weer op pad, want het is black friday. Dat is de vrijdag na thanksgiving en dan hebben heel veel winkels dollarday. Kleren voor 1, 3, 5, 10 en 15 dollar. Ik heb een aantal dingetjes gekocht en verder gewoon rondgelopen en gekeken. Denise moest ook nog even naar het tuincentrum en de supermarkt. Felicia, Ryan en Ethan zouden langskomen eind van de middag en blijven eten. Ook de broer van Ryan, Jake zou met zijn vriendin Dominique en zoontje Enzo komen. Gezellig! Denise en ik hadden allebei geen zin in weer een uitgebreid diner dus we besloten om broodjes kalkoenburger en frites te doen. Salade er bij en klaar. Rond een uur of 16.30 waren ze er. Het was super gezellig. Jake en Dominique waren super lief en gezellig. En hun zoontje Enzo van 1,5 heeft mijn hart gestolen. Wat een lekker ventje! Hij had al snel door dat hij bij mij moest zijn voor entertainment. Zingen, dansen, gek doen. Hij vond het prachtig. Hij heeft zelfs een selfie met mijn telefoon gemaakt (zie foto). Ethan vermaakte zichzelf met kabels. Hij vindt het fantastisch om kabels aan elkaar te maken en een soort slang te creëren. Prachtig. Ze vertrokken om een uur of 9 pas. Ik was uitgeput. Dus lekker vroeg naar bed gegaan.
Zaterdag ochtend gingen we varen met Deanna en Bob. Bob heeft een boot in de haven van Dana Point. Het weer was nog prachtig. Dit zou de laatste mooie dag voorlopig zijn dus we nemen het er maar van! Het was heerlijk op het water. Het uitzicht vanaf het water was waanzinnig. En een deel van mijn grote droom werd werkelijkheid op het water. Mijn grote droom is om te zwemmen met dolfijnen. Dat lukte niet, maaaaarrrr ik heb ze wel in het echt gezien. Ze volgde onze boot en kwamen ontzettend dichtbij. Een prachtig gezicht. Een moeder met een kleintje bleef ons bijhouden (zie foto). Super schattig. Ook nog een heleboel zeehonden gezien die met zijn allen boven op elkaar op de boeien aan het chillen waren. Beetje zonnebaden! Toen we terug vaarde kwamen we nog langs Birdcraprock. Een pier die wit lijkt, maar als je goed kijkt zie je dat het witte allemaal zeemeeuwstront is. RANZIG!
Thuis even gedouched, even kort geskyped en ons toen klaar gemaakt om weg te gaan. We gaan namelijk naar een Ijshockeywedstrijd in Los Angeles. The LA Kings tegen the Chicago Red Hogs. Denise had VIP kaarten gekregen via een vriendin. We reden eerst naar Long Beach. Daar zouden we die vriendin van Denise ontmoeten en de trein pakken naar LA. We waren er al vroeg dus hadden een half uurtje om bij het miniwinkelcentrumpje rond te lopen. We haalde een Starbucks koffie en liepen langs het plein. Ineens wordt er van alles naar ons geroepen: 'Richiebitchie people with their starbucks coffee. Enjoying it? Why don't you get me some coffee huh? What did you get? A vanilla latte? Caramel Capuccino? Huh? You just rubbing it in our face that you have money? You married some rich lawyer?' Ik schrok me dood! Denise legde uit dat we in een van de slechtste armste gettowijken van Californie waren. Wij waren redelijk opgetut dus zagen er schijnbaar 'rijk' uit. Dat soort mensen vinden ze hier niet echt leuk. We zijn dus gauw naar het station gelopen en hebben daar gewacht op Dia en Dana. Toen zij er waren kwam de trein aanrijden. Het was een klein uurtje naar LA. Dia en Dana zijn super aardig en voor we het wisten waren we al in LA. Daar zijn we eerst naar het ESPN centrum gegaan en hebben daar in de bar een cocktail gedronken. De bar was op de 24e verdieping dus we hadden ook prachtig uitzicht (zie foto) Het lijkt wel mini Vegas of mini Broadway hier in LA downtown. Hoge gebouwen met lichtgevende billboards. Na onze cocktail zijn we naar het Staples centre gegaan. Dat is de Ijshockey arena. We zaten in een VIP booth met gratis drank en diner. Het was super goed verzorgd en we hadden top uitzicht op de baan (zie foto). De wedstrijd was erg leuk om te kijken, ondanks dat de LA Kings super slecht speelde en wij voor hen moesten zijn. De Chicago Red Hogs waren veeeeeel beter en wonnen dan ook ruim. Na de wedstrijd werd ik ineens op mijn schouder getikt door iemand. Ik draaide me om en schrok me dood. De mascotte van de LA Kings stond voor mijn neus. De man van Dana is de mascotte van de LA Kings! Normaal moet je geld betalen om op de foto te kunnen met de mascotte, maar nee hoor ik niet! Dus ik heb een foto met de leeuw! Jippie! (zie foto). Het was een super gezellig avond en ik heb heel veel gelachen. In de trein terug waren we nog een beetje aangeschoten dus we hebben de coupe voorzien van onze prachtige zangkunsten en gekdoenerij. Ach moet kunnen af en toe toch? Toen we weer in Long Beach aankwamen zijn Denise en ik letterlijk naar de auto gerend. Het was bijna middernacht. Dan wil je echt niet daar rondlopen. Gelukkig waren we om half 1 weer veilig thuis. Gauw mijn bed in, want ik ben gesloopt en zondag ochtend zouden we weer gaan wandelen!
Zondag op tijd op gestaan en me in mijn sportkleren gehesen. We keken naar buiten en de lucht was grijs. Donker regenwolken! Toch hebben we het er op gegokt en zijn we gaan wandelen. Ik vond het heel wat dat we na onze feestavond van gister zo fit waren! Onze trappen gedaan en 5 km gelopen. Toppie!
Thuis snel gedouched en even met Dees geskyped. Daarna zijn Denise en vertrokken richting een vriendin van Denise, Tiffany. Daar zouden we gezellig lunchen. Toen we daar aankwamen barstte de storm los. Het regende super hard en het leek alsof de bomen om zouden waaien. Gelukkig was haar tuin overdekt dus we konden wel lekker buiten zitten. De temperatuur was nog best lekker. Tiffany en haar man Francois waren erg gezellig en lief. Tiffany is denk ik een van de zachtaardigste liefste personen die ik heb ontmoet. Ze werkt als kunsttherapeut met mensen en kinderen met trauma's. Ze gebruikt kunst als middel om gevoelens te uiten en trauma's te verwerken. Erg mooi. Ik vertelde over mijn werk en de manier waarop ik praatte over mijn werk vond zij bewonderenswaardig. Ze zegt dat er weinig mensen zijn die zo van hun werken houden. Kan wel kloppen:) Ik ben trots op mijn werk en doe het met veel liefde.
Tiffany en haar man hebben een aantal jaar in Frankrijk gewoond. Francois is Frans en hun twee kids spreken dan ook zowel Frans als Engels. Tiffany zegt dat ze in de loop der tijd veel verschillen opmerkte tussen Europa en Amerika. Ze vroeg wat voor mij de grootste verschillen waren tussen Amerika en Nederland. Pfoeee. Dat is best wel veel. De auto's en wegen zijn anders, de mensen zijn anders, de winkels zijn anders, het geld is anders, de zorgverzekeringen zijn hier belachelijk anders (rond de 500 dollar p.m. voor de basisverzekering), de huizen zijn anders, het weer is anders. Kortom bijna alles. Maar niet slecht anders. Ik zou aan alles kunnen wennen, behalve de zorgverzekering. No way dat ik zoveel geld ga betalen voor een crappy zorgverzekering. Dikke doei!
Het was erg gezellig en ze hadden een heerlijke lunch voor ons klaargemaakt. Denise en ik waren wederom kapot toen we weer thuis waren. We hebben het avondeten maar over geslagen want we waren nog zo vol van de lunch! We keken nog even tv en ik kletste wat met Corrin. Toen maar vroeg naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen.
Ik werd vanmorgen pas om half 10 wakker. Ik keek naar buiten en het weer was nog steeds bagger. Dus gordijnen weer dichtgedaan en lekker extra lang in bed gebleven. Ik had het de hele nacht super koud gehad en het bed was lekker warm. Ik zag een mail van mijn zaterdag collegaatjes. Wat ben ik toch blij met hun! Meiden, als jullie dit lezen: jullie zijn top! Ze hadden een hele nieuwsbrief speciaal voor mij gemaakt met alle updates over de afgelopen 2 maanden. Ik ben nu helemaal up to date voor mijn terugkomst! Thanks girls!
De rest van de dag heb ik op de bank gelegen en series gekeken. Susan kwam halverwege thuis dus een tijdje met haar gekletst over hoe het bij haar zus was en wat we hier hebben gedaan. Midden in ons gesprek begon het huis ineens te schudden! Het was maar 5 seconde, maar het was wel een aardbeving! Online gekeken. Het was maar een kleintje, maar voelde het wel. Heel bijzonder!
Om een uur of drie was ik het lui zijn zat en ben ik op de fiets gestapt om een rondje te fietsen. Denise appte me onderweg of ik wat boodschappen wilde doen. Aangezien ik t met wifi moet doen, kreeg ik het pas binnen toen ik thuis was. Balen, want ik had op de fiets langs de winkel gekund. Had geen zin om dat stuk te fietsen dus Susan haar auto gepakt en naar de winkel gereden.
Weer thuis hondjes in bad gedaan en eten gemaakt. Toen op de bank gecrasht met Corrin. Daar zit ik nu nog steeds. Al is Corrin in slaap gevallen inmiddels. Zo maar is even douchen en dan lekker vroeg naar bed!
Oja en voor wie het leuk vindt om mij na die heule lange tijd weer te zien: op 13 december heb ik een klein 'hoi daar ben ik weer feestje' bij mij thuis. Van 16.00 uur tot max 20.00 uur. Kom gerust even langs, maar als je mee wilt eten moet je mijn mams eventjes een belletje geven zodat ze weet op hoeveel mensen ze moet rekenen. Het heeft geen zin om dat via mij te doen, want ik organiseer het niet. Het was alleen mijn idee, omdat ik in de week dat ik terug ben de tijd niet heb om iedereen individueel op te zoeken, maar het wel leuk vindt om iedereen weer te zien!
Want ja ik mis jullie allemaal wel hoor!!!
Oke trouwe volgers. Fijne week en veel plezier met Sinterklaas. Doe hem de groetjes van me en bewaar wat pepernoten voor me please!
Dikke kus!
Love you, bye
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley